Partito Comunista dei Paesi Bassi

Partito Comunista dei Paesi Bassi
(NL) Communistische Partij van Nederland
LeaderDavid Wijnkoop (1909–1925)
Lou de Visser (1925–1945)
Paul de Groot (1945–1967)
Marcus Bakker (1967–1982)
Ina Brouwer (1982–1991)
StatoBandiera dei Paesi Bassi Paesi Bassi
SedeAmsterdam
AbbreviazioneCPN
Fondazione1909
Dissoluzione1991
IdeologiaComunismo
Marxismo-leninismo (fino al 1982)
Eurocomunismo
CollocazioneEstrema sinistra
Affiliazione internazionaleComintern,
Cominform
Seggi massimi Tweede Kamer
10 / 150
Seggi massimi Eerste Kamer
4 / 75
Seggi massimi Europarlamento
0 / 26
Organizzazione giovanileCommunistische Jeugd Holland (1909-1945)
Algemeen Nederlands Jeugd Verbond (ANJV) dal 1945
Iscritti419 (1909), 500 (1910), 515 (1911), 511 (1912), 533 (1913), 523 (1914), 528 (1915), 557 (1916), 713 (1917), 1 089 (1918), 1 799 (1919), 2 431 (1920), 2 025 (1921), 1 904 (1922), 1 488 (1923), 1 568 (1924), 1 562 (1925), 1 500 (1926), 1 200 (1927), 1 400 (1928), 1 146 (1929), 1 100 (1930), 1 580 (1931), 3 693 (1932), 6 155 (1933), 5 780 (1934), 5 840 (1935), 6 200 (1936), 10 123 (1937), 10 382 (1938), 10 595 (1939), 9 000 (1940), 2 000 (1941), 1 500 (1942), 50 000 (1946), 53 000 (1947), 53 000 (1948), 34 000 (1949), 27 392 (1950), 17 000 (1953), 15 463 (1955), 12 858 (1957), 12 317 (1958), 11 262 (1959), 11 000 (1967), 10 147 (1973), 11 550 (1976), 13 082 (1977), 15 298 (1978), 15 520 (1979), 15 510 (1980), 15 014 (1981), 14 370 (1982), 13 868 (1983), 11 594 (1984), 7 768 (1985), 6 380 (1986), 6 500 (1987), 6 500 (1988), 5 700 (1989) e 3 416 (1991)

Il Partito Comunista dei Paesi Bassi (Communistische Partij van Nederland - CPN) fu un partito politico operativo nei Paesi Bassi dal 1918 al 1991; affermatosi con la denominazione di Partito Socialdemocratico (Sociaal-Democratische Partij - SDP), cambiò nome nel novembre 1918 in Partito Comunista d'Olanda (Communistische Partij Holland - CPH) e assunse il nome attuale nel 1935.[1]

Nel 1991 dette vita, insieme al Partito Pacifista-Socialista, al Partito Politico dei Radicali e al Partito Popolare Evangelico, ad un nuovo soggetto politico, Sinistra Verde.[2]

  1. ^ (NL) Koen Vossen, Vrij vissen in het Vondelpark, kleine politieke partijen in Nederland 1918–1940. Università di Amsterdam, 2003, p. 149.
  2. ^ (NL) Paul Lucardie, Wijbrandt van Schuur e Gerrit Voerman, Verloren Illusie, Geslaagde Fusie? GroenLinks in Historisch and Politicologische Perspectief, 1999.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search